Quand montèrem l’escalièr te coneissiai pas encara
Una cambra sens papièr, la pus freja, la mens cara
Nos agachèrem un brieu sens gausar clavar la porta
Lo primièr poton crentiu, una braçada pus forta …
Ara tôt èra permés, la tia cotilha leugièira
E lo meu mantèl espés sus una sola cadièira
Correjons darrièr lo col, cambaligas e cordèlas
Començava l’amor fol, lo joc de las parabèlas …
Nuèch defora, lum dedins, téner lo temps que s’escapa
Coma dos grums de rasims, doas vilas sus una mapa
T’agacharai pas un brieu, la mia man toma pus forta
Un poton per un adieu. Daissarai tustar la porta
Trobaràs sus un papièr una mostra pas trop cara
Davalarai l’escalièr. Me penedrai pas encara.
Jadislherbe 